Şırnak'tan Yükselen Ses: Şehir ve İnsan Bir Arada!

Şehirler, sadece taş, toprak ve binalardan oluşan yapılar değil, aynı zamanda canlı birer ruha sahip varlıklardır. Her bir şehrin kendine özgü sesleri, barındırdığı duaları ve biriktirdiği anıları vardır. Şehirler, insanlara ev sahipliği yaparak onlara bir yaşam alanı sunarken, insanlar da şehirlere anlam katarak onları değerli kılar. Şehirlerin sunduğu zengin kültür birikimi, insanların medeniyet oluşturma sürecinde önemli bir rol oynar.

Medeniyet kavramının kökeni, "şehir" anlamına gelen Medine kelimesine dayanmaktadır. Tarih sahnesinde, Yesrib şehri, Hz. Peygamber (sas) tarafından Medine'ye dönüştürülerek sadece bir coğrafi alan olmaktan çıkmış, tüm dünyaya medeniyetin yayılmasında öncü bir merkez haline gelmiştir. İslam dini Mekke'de doğmuş olsa da, Medine'de gelişip olgunlaşmıştır. Bu dönüşüm, Yesrib'in İslam'a uygun bir şekilde hazırlanması ve medeni bir şehir olarak yeniden şekillendirilmesi anlamına geliyordu. Mekke, şehirlerin anası olarak kabul edilirken, Medine ise medeniyetin canlı bir örneği ve medeni olmanın somut bir göstergesi olarak tarihe geçmiştir.

Medeni olmak ve şehirli olmak, insanı medeniyet kurmaya yönlendiren ilk adımlardır. Ne yazık ki, günümüzde medeniyet kurduğunu iddia eden birçok toplumda acı, gözyaşı ve zulüm hüküm sürmektedir. Bu durum, gerçek medeniyetin ne anlama geldiği sorusunu akıllara getirmektedir. Gerçek medeniyet, insanın değerini bilmek ve ona hak ettiği önemi vermektir.

İnsanın medeni olduğu bir toplumda, Eşref-i Mahlukat olan insana öncelik tanınır. Zira insan, Rabbimizin kendisine halife olarak tayin ettiği yegane varlıktır. İnsanı merkeze almayan hiçbir sistem, gerçek anlamda medeni olarak kabul edilemez. "İnsanı yaşat ki devlet yaşasın" düsturu, medeni bir toplumun temel ilkesi olmalıdır. Bu ilke, devletin varlığının ve devamlılığının, insana verilen değerle doğrudan ilişkili olduğunu vurgular.