Ben sana demiştim oğlum:
“Bu işin peşini bırak, kan dökülecek” dedim.
Dinlemedin.
Bazen yeni bir sayfa açmanın tek yolu, eski defteri ateşe vermektir.
Bu dağ bitti. Ner dilərim.
Öfkesini içinde tutan değil, öfkenin ateşini tutan ilk kendi yanar.
Ya benim…
Baba…
Öldüm.
Sahipsizler yeni bölümde yürek dağlıyor! ?
Azize tam annesine kavuşmuş, gözyaşları mutlulukla akıyorken…
Devran babasını toprağa veriyor.
Hayat birine kavuştururken öbüründen koparıyor.
Uzaklaşmış olsalar da Azize’nin içi yanıyor.
Vicdan azabı, pişmanlık, suçluluk… hepsi bir arada.
Devran’a koşmak, sarılmak, “Ben buradayım” demek istiyor ama cesareti yok. Yine de bu sefer gerçekten yanında olmak için her şeyi göze alacak.
Bu arada Aras’ın sırrı artık patlamak üzere!
Kimliğini daha fazla saklayamayacak.
Devran gerçeği öğrenince kıyamet kopacak.
İntikam ateşiyle dolu bir savaş başlayacak, kimse önünde duramayacak.
Bala ise yavaş yavaş toparlanıyor… Ama o eski Bala değil artık.
Gözlerinde başka bir ışık, yüreğinde kapanmayan yaralar var.
Bir daha asla eskisi gibi gülmeyecek gibi…
Sahipsizler bu Çarşamba yine ekranları ağlatacak!
Hazır mısınız, mendilleri hazırlayın… ??
